Łelkam bek mister łejna

Jak to jest gdy Europejczyk przylatuje do Doha po raz drugi – po trzech miesiącach? Wszystko wydaje się banalnie znajome. Banalnie? Bo aż do przesady znajome, wręcz takie same.

Taka sama karteczka z moim nazwiskiem w rękach czekającej na mnie Nepalki (tym razem już nie Filipinki…) z Al Maha Meet&Greet Service. Takie same olbrzymie kolejki do odprawy paszportowej i wizowej, tak samo szybko je omijam dzięki towarzyszeniu wspomnianej Nepalki, takie samo współczucie z mojej strony dla tych, którzy zostali z tyłu kolejki. W zasadzie nic od ostatniej wizyty się nie zmieniło oprócz może temperatury.

Jak przyleciałem dochodziła prawie północ – temperatura wynosiła 34 st. C – wyjściu z klimatyzowanego terminala na lotnisku towarzyszył gorący powiew powietrza. Czułem, że jak lepiej wiatr zawieje, to było jeszcze gorzej – gorąc bił z dołu – czyli od asfaltu. De facto więc temperatura, jaką się odczuwało, była jeszcze wyższa.

Tym razem zetknięcie z całkowicie odmiennym „otoczeniem” nie było już tak szokujące jak za pierwszym razem – zapewniam, że do widoku kobiet-celników ubranych w tradycyjne czarne arabskie stroje (przepraszam za brak fachowych określeń) można się bardzo szybko przyzwyczaić. Podobnie jak do tłumu mężczyzn o ciemnożółtym kolorze skóry (a la Filipiny etc.) czekających nie wiadomo na co najczęściej w pozycji leżacej na asfalcie tuż przy wyjściu z terminala przylotów. Tak więc od razu poczułem się jak u siebie – widoki te i wiele innych pamiętałem jeszcze z lutego, gdy przyleciałem do Doha po raz pierwszy.

Nie dało się zapomnieć także uroczego kierowcy hotelowego autobusu pochodzenia być może filipińskiego, którego wymowę angielską trudno było zrozumieć. Czekał na mnie i kilka innych osób w hali przylotów. Na powitanie powiedział coś, czego nie byłem w stanie zrozumieć. Jednak tym razem nie musiałem prosić po kilka razy o powtórzenie zadawanego mi pytania – wszak pytanie to i kilka kolejnych były (a jakże) takie, jak kilka miesięcy wcześniej – wiedziałem mniej więcej o co pyta, więc mogłem coś tam odpowiedzieć. I już. Ot – sposób na zapewnienie stałego poziomu usług pasażerów autobusu zmierzającego do hotelu Ramada …

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.