Miesiąc: styczeń 2008

Mieszkaniowe historie powracają. Z hukiem wręcz.

Za dobrze (i za tanio 🙂 mi się chyba mieszkało na dotychczasowym miejscu, przyszedł więc czas na wyprowadzkę. Przymusową oczywiście. Tak to już w Doha jest, że wielu rzeczy można być pewnym, ale jeśli chodzi o mieszkanie to niekoniecznie. Firma będąca właścicielem mieszkania postanowiła wypowiedzieć umowę wynajmu nam i innym w naszym budynku. Oficjalny powód? Będą tu od początku lutego, zamiast wynajmować obcym, kwaterować swoich pracowników. Dali nam dwa tygodnie. Mało to czasu, i dużo zarazem …

Znalezienie czegoś zastępczego tym razem było koszmarem, który trwał półtora tygodnia. Poprzednim razem przynajmniej ogłoszeń było względne mnóstwo, ale jak się dzwoniło to były już nieaktualne. Tym razem nie było wręcz  dokąd dzwonić. W czasie poszukiwań obejrzałem różne pokoje, ale do dziś nie potrafię uwierzyć, że pokazywano mi do wynajęcia rząd murowanych baraków wzdłuż rzędu luksusowych willi. Baraki miały drzwi wejściowe bezpośrednio na podwórko (willi), z przylegającą łazienką, nieumeblowane, przeznaczone z pewnością dla służących. Co więcej, były w stanie bardzo surowym – w trakcie mojego oglądania jacyś panowie właśnie kładli kafelki na podłogę. Jednocześnie właściciel zapewniał, że za trzy dni wszystko będzie gotowe (jjjasne!). Cena? 2500 rijali za pokój ok. 15-metrowy i 3500 rijali (czyli równo 1000 dolarów!!!) za pokój25-metrowy. Oszaleli.

Jedno się nie zmieniło od moich ostatnich poszukiwań w sierpniu – ogłoszenia miały znowu dziwne ograniczenia: tylko rodziny filipińskie z jednym dzieckiem, Hindusi z południa, wszelcy muzułmanie z wykluczeniem Egipcjan i Hindusów z Kerali (tym razem też nie żartuje!), i wiele innych. Znowu oszaleli! Na szczęście ja nie oszalałem.

W końcu się udało. Na równo dwa dni przed tym, jak perspektywa przeprowadzki pod most miała się urzeczywistnić (jaki most!?, tu nie ma mostów!!!). Jutro, po raz trzeci od przyjazdu do Doha osiem miesięcy temu, będę pakował walizki. I po raz czwarty będę je rozpakowywał (ilość dobytku się za każdym razem podwaja). Będę mieszkał z Hiszpanką, Hinduską z Tajlandii i Australijczykiem. Fajna mieszanka, trzy kontynenty i jeden subkontynent, zobaczymy co z tego wyjdzie.

Zapomniałem dodać, że w czasie pory deszczowej kałuże były wszędzie, bo drogi owszem są, ale bardzo nierówne (chyba nie znają tu narzędzia zwanego poziomicą).

Głębokie kałuże. A w nich wszelki syf, który na nie czekał od ostatniego roku. Kolejny powód do frustracji – gdy musiałem przez jedną taką kałużę przejść w drodze do pracy – hm, szeroka jak brama, długa na pięć metrów, głęboka na 5-7 cm (!!!) i jeszcze fale po samochodzie, który przez nią właśnie przejechał… I ja. Już chciałem łapać stopa na te pięć metrów, ale akurat nic nie jechało. Chyba kiedyś już narzekałem na stan moich butów po pokonaniu drogi z domu do pracy. Lato czy zima – w tym aspekcie nic się tu nie zmieniło.

Jest jedna dobra strona deszczu – samochód sam się umył z tego pyłu zalegającego na dachu i szybach po burzy piaskowej. Teraz jest tylko najnormalniej w świecie zachlapany błotem.

PS. Już się wypogadza powoli – nie pada, nawet słońce wyszło zza chmur. Podobno następny deszcz dopiero za rok. Czy doczekam?

Wydaje się, że globalne ocieplenie, o którym ostatnio dosyć głośno, ma co najmniej dwa wymiary. Otóż w Polsce, czy w Europie – objawia się ono ogólnie rzecz biorąc … ociepleniem klimatu, brakiem śniegu w zimie, itp. Z kolei w moich okolicach nad Zatoką mamy do czynienia z … ochłodzeniem klimatu.

Pogoda ostatnio zaskakiwała nawet tych, którzy mieszkają w tym regionie wiele dłużej ode mnie. O dogrzewaniu się w aucie już było, o marznięciu w mieszkaniu z nieszczelnymi oknami i cienkimi ścianami też.

W ogóle wszyscy marzną – niektórzy zaczęli nosić kożuchy, czapki, pewni Hindusi ubierają na głowę kominiarki (tak!, takie zwykłe kominiarki, których w Polsce nawet przy mrozach ciężko spotkać). Ludzie na ulicach wyglądają więc dość komicznie.

Przyszła pora na deszcz. Był on oczekiwany od dawna – odkąd przyleciałem do Doha w połowie maja nie spadła z nieba ani kropla. A jeszcze przed moim przyjazdem tez długo już go nie było. Informacji o zbliżającym się deszczu w prognozach pogody towarzyszyło niedowierzanie, ale poczucie ulgi zarazem. Że nareszcie, choć trochę deszczu na pustyni. Prognoza się sprawdziła – lunęło w zeszły weekend wczesnym rankiem tak, że niektórzy ludzie się pobudzili. Miałem szczęście być wtedy w drodze na lotnisko i do Abu Zabi. Lunęło konkretnie. Ledwie po minucie ulica wyglądała tak:

Łatwo się domyśleć, że taka ulewa oznaczała natychmiastowy paraliż na drogach – w Doha brakuje systemu kanalizacyjnego (jakimś trafem nikt o tym do tej pory nie pomyślał). Dodatkowo kierowcy spanikowali – nawet gdy ulice były tylko mokre, a deszcz już nie padał. Droga trzypasowa, pusto przed nimi, a oni jadą trzydzieści na godzinę. Jajo można znieść. Oczywiście gdy nie pada to potrafią szaleć bez zastanowienia.

Paraliż w Doha to jeszcze nic. W tym samym czasie w Arabii Saudyjskiej spadł pierwszy śnieg w historii, a w Dubaju była powódź:

Czyżby tam też zapomnieli o studzienkach? Przecież to nie był pierwszy taki deszcz w historii, tak? Co z tego, że pada tylko przez tydzień w ciągu roku? Co z tego, że mają pieniądze, a nie potrafią myśleć?

Znowu coś nareszcie!

Taka prawdziwa burza piaskowa, którą znałem dotąd tylko ze zdjęć. Te wcześniejsze z okresu wakacji to nic w porównaniu z tym, co zobaczyłem dziś. A raczej z tym, czego nie zobaczyłem. No właśnie.

Ciekawe uczucie, gdy się wstaje o szóstej rano, odsłania firany i oczom zaspanego nie ma co ukrywać człowieka ukazuje się obraz wprawiający w konsternację. Słońce już wzeszło czy jeszcze się ociąga? A może to moskitiera na moim oknie tak tłumi (wyszarza?) widok za oknem? Po wyjściu z domu nie miałem już wątpliwości. To burza piaskowa. Wszystko staje się jasne, gdy sobie przypomnę, że prognoza pogody podpowiadała, że ma być „ponuro”. I było. Oto dowody:

 

Taki miałem widok z biura na lotnisko przedwczoraj rano:

Gdy burzy nie ma widać trochę więcej:

A tak wygląda samochód po burzy piaskowej:

I jeszcze chłodniej się zrobiło. Wręcz nie do wytrzymania, przenikliwe zimno. W nocy temperatura spadła do 10 stopni, odczuwalnie 7 stopni. Silny wiatr, podobny do wiatru polarnego w Polsce, wilgotno, bo oprócz piachu w powietrzu wisiała mgła. Z tą jednak różnicą, że to „powietrze polarnomorskie” w Katarze wcale nie jest świeże – wręcz odwrotnie, czuć kurz w nosie i gardle.

Zadyma trwała kilkanaście godzin. Ciekawe kiedy znowu nas nawiedzi. Na szczęście lotniska tym razem nie sparaliżowało, więc przynajmniej o żadnej zadymie w biurze nie można mówić.

 

Powiedziałbym nawet, że nareszcie. W momencie, gdy ją zdobywałem (a było to w samym środku lata) nawet ja nie wierzyłem, że kiedyś jej tutaj użyję.

Istotnie – temperatury w Doha spadły tak bardzo w ostatnim czasie, że spokojnie można ogłosić wszem i wobec, że zima przyszła. Prawdziwa zima – ludzie zaczęli nosić szaliki, chusty, kozaki i inne buty do kolan, kurtki, płaszcze. Rękawiczek jeszcze nie widziałem. Do prawdziwej zimy tylko śniegu brakuje, ale tego to w tym roku nawet w Polsce nie ma, więc luzik.

 

 

Tak więc w dzień mamy około 20 st., ale chłodny wiatr powoduje, że jest nieprzyjemnie i chłodniej niż wskazuje termometr. W nocy teoretycznie 12/15 st., ale znów ten porywisty wiatr. Wiosenna kurtka na t-shirta to za mało, sam polar też nie wystarczy, wychodzi więc na to, że trzeba mieć na sobie i polar, i kurtkę, czyli dokładnie ten sam zestaw, który miałem na sobie gdy wylatywałem ostatnio z Polski (a temperatury były wtedy o 20 st. niższe).

Żeby było ciekawiej, mój samochód też źle to wszystko znosi – z rana nie włącza się od razu po przekręceniu kluczyka, lecz trzeba trochę odczekać. A jak już się włączy, to ledwo jedzie, bo silnik jest tak schłodzony, że jego rozgrzanie zajmuje więcej niż moja droga z domu do pracy. Na domiar złego, żeby nie zmarznąć w czasie prowadzenia muszę sobie ogrzewanie włączyć.

To jakieś oszustwo w ogóle – przecież ja nie przyjechałem na pustynię, żeby się dogrzewać we własnym samochodzie!! Muszę jakąś reklamację złożyć, tylko do kogo?