Miesiąc: listopad 2007

Impreza, która zanim się rozpoczęła przez wielu została uznana za kultową. Między innymi dlatego, że to pierwsza tego typu impreza w Doha. Miód dla uszu dla wszystkich fanów Bollywood, a tych jak wiadomo jest sporo. Zwłaszcza w Katarze, w którym mniejszość hinduska stanowi większość, a do Bombaju to jak rzut beretem.

Do Dohy zjechało z tej okazji dwóch super znanych (tja…) didżejów na co dzień bawiących w Dubaju. Dla ludzi w Katarze to niby prawdziwy zaszczyt. I wyjątkowa okazja do poczucia się obywatelem świata, samego środka świata, czyli Dubaju właśnie. Okazja również do zanurzenia się w rytmach przez owych didżejów serwowanych.

No właśnie. O te rytmy się rozchodzi tutaj, bowiem – jak się okazało – chodziło o mieszankę przebojów z Zachodu oraz hitów z Bollywood. Mieszanka dosłowna, bo wodzirej gra dwa utwory z różnych krańców świata na raz. A że robi to umiejętnie, wychodzi coś całkiem ciekawego. Teraz przyda się wyobraźnia: spróbujcie odtwarzać w tym samym czasie Panjabi MC ‘Mundian To Bach Ke’ oraz najnowszego chyba Timbalanda ‘The way you are’. Albo muzykę z pamiętnej indyjskiej reklamy Peugeota 206 (podobno wielki przebój na Subkontynencie) z ‘Billy Jean’ Michaela Jacksona. Poniżej inny przykład z youtube’a – szczerze odradzam słuchanie tym, którzy mają wrażliwe uszy 🙂

Jedna piosenka zagłusza drugą, druga pierwszą. I każdy się bawi – słysząc to, co mu się bardziej podoba lub co lepiej zna ze słyszenia. Zauważyłem, że niektórzy biali, zupełnie tak jak ja, tańczyli do innych rytmów i słów, niż otaczający ich Hindusi. A wszystko działo się w tym samym czasie. Ciekawe.

Dodam, że impreza ma stać się cykliczna. Wygląda więc na to, że odtąd co najmniej jeden piątek miesiąca będę spędzał w klubie Qube w Ramadzie. Z moimi indyjskimi (i nie tylko zresztą) znajomymi. Przy indyjskich (i nie tylko) rytmach.

sami zobaczcie …

Dzień i noc. Land Cruisery, piach, duża prędkość… Prawdziwe wyzwanie dla błędnika, bo jazdę najlepiej można streścić słowami z „O co biega”: „Góra-dół-góra-dół-góra-dół”.

Około 40 km od Doha droga asfaltowa się kończy, zaczynają się piaski. Jest to moment, kiedy wszystkie czterokołowce się zatrzymują i spuszczają powietrze z kół (tylko trochę, nie całe powietrze…). Potem już tylko wydmy przed nami.

Generalnie są utarte szlaki, którymi porusza się większość terenówek, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zjechać na bok i sprawdzić swoje umiejętności prowadzenia Land Cruisera w niewiadomo jak głębokim piasku. Gdzie się nie spojrzy – wszędzie ślady opon. I śmieci – schorzenie Kataru i prawdopodobnie innych państw regionu. Śmieci na pustyni, wyrzucane przez szybę z pędzącego samochodu (pisałem już o tym przy okazji imprezy na pustyni ). Szkoda słów.

Dojechaliśmy na samo południe kraju, widzieliśmy tzw. Inland Sea (morze wewnątrz pustyni, prawie jak jezioro Łebsko), które tworzy naturalną granicę z Arabią Saudyjską i Zjednoczonymi Emiratami.

Potem już tylko wizyta na farmie wielbłądów należącej do rodziny Emira. Niezapomniany zachód słońca na tle wydm.

Wieczór i noc spędzone w obozie złożonym z kilku olbrzymich namiotów, tuż nad brzegiem Zatoki. Barbecue, muzyka arabska, szisza, noc pod gwiazdami na śpiworach. Dwie godziny snu, pobudka przed wschodem słońca, przez kolejną godzinę oczekiwanie na słońce (oczywiście źle oszacowaliśmy czas, ale warto było czekać).

Potem już tylko śniadanie – jajecznica z papryczkami chili oraz pasta z jakiejś fasoli – z jeszcze większą ilością chili. Przyrządzone przez pracowników obozowiska – z pochodzenia Nepalczycy – więc wszystko jasne.

Na koniec droga powrotna przez wydmy do Doha.

Jak wygląda safari na pustyni w Katarze? Niezapomniane przeżycia, dobra okazja do zrobienia kilku (chyba) fajnych fotek (więcej tu). Wycieczka obowiązkowa dla każdego, kto przyjeżdża do Kataru mającego 350 rijali w kieszeni. Jakby ktoś miał mnie tu odwiedzić, to już wiadomo, jaki jest jeden z punktów programu.