Autobusem na lotnisko

Ten wpis zaskoczy wielu. Dla samego odkrycia, że na lotnisko w Doha można dojechać miejskim autobusem warto by przerwać program niejednej stacji tv. Gdyby jednak dodać, że można w nim spotkać pasażerów, włącznie z elegancko ubranymi ekspatami z Europy, informacja taka zostałaby najpewniej potraktowana jako żart primaaprilisowy.

Żart to więc, czy nie żart?

Odpowiedź zależy od tego, kogo pytamy. Transport publiczny w Doha jest popularny tylko wśród klasy niższej, robotniczej. To właśnie głównie dla nich istnieje siatka autobusów w całym mieście.

Inaczej sytuacja wygląda wśród białych kołnierzyków. Nie znam ani jednej osoby, która by kiedykolwiek sama z siebie odważyła się skorzystać z autobusów w Doha! Z czego to wynika?

Listę powodów zapewne otwiera powszechny brak informacji, dalej wspomnieć należy o nieprzyjaznej siatce połączeń i ultragorącym klimacie zniechęcającym do wystawania na przystankach. Do tego dochodzi wygoda, dostępność i względnie niskie koszty alternatyw: taksówek lub własnych samochodów. Na końcu dodałbym zwykłe lenistwo – już na samą myśl o jechaniu autobusem większość się obrusza.

Do dziś pamiętam marszczenie brwi wśród kolegów w pracy, gdy w pierwszym miesiącu po osiedleniu się w Katarze przyznawałem, że dojeżdzam do pracy autobusem. Niewiele by się dziś zmieniło. Sam też po krótkim – lecz udanym – epizodzie z autobusami przesiadłem się do własnego samochodu i przez wiele lat z transportu publicznego nie skorzystałem ani razu.

Image

Doha Bus Station (fot. qatarloving.com)

Otwarcie nowego lotniska w Doha i dyskryminujące ceny taksówek i parkingów lotniskowych zainspirowały mnie jednak do ponownego zgłębienia tematu.

Zacząłem od strony internetowej. Żadnych szczegółów.

Pytałem wśród znajomych. Oczywiście nikt nic nie wiedział.

Informacja lotniskowa? Gdzie? Kiedy? O autobusie nic nie słyszeli …

Po tygodniach poszukiwań byłem coraz bliżej zrezygnowania, ale do głowy mi przyszedł jeden pomysł rodem z XX wieku:

– Zadzwonić na numer podany w internecie! Eureka!!!

Wcześniej ten pomysł odrzucałem, bo kto w erze Facebooka i Twittera sprawdzałby rozkład i trasę autobusów przez telefon? W najbogatszym kraju świata – Katarze???

Tymczasem uprzejmy pan z dyspozytorni … bez zawahania zaczął mi dyktować rozkład!

– Autobus nr 747 z dworca głównego (Al Ghanim Station) w kierunku lotniska: odjazdy co 20 minut, pierwszy odjazd o 4.05, ostatni o 23.45. 7 dni w tygodniu.

Byłem w szoku. Choć rozwiązanie wydawało się banalne dotarcie do niego zajęło mi tygodnie! Pozostawało tylko sprawdzić, czy aby sympatyczny pan miał rację (za ograniczone zaufanie w takiej sytuacji przyznaję sobie dwa punkty).

Przy najbliższej okazji postanowiłem tę autobusową opcję dojazdu na lotnisko sprawdzić.

Jak to się skończyło?

Smacznie i tanio

Gdzie zjeść smacznie i tanio w Doha?

Przy okazji Mistrzostw Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn w Katarze przybywają tu kibice ze świata, w tym z Polski. Cżęsto pojawia się pytanie o to, gdzie w Dausze można smacznie i tanio zjeść. A przede wszystkim – czy to w ogóle możliwe?! Śpieszę z odpowiedzią i zapewniam, że tak, jest to możliwe!

W obiegu panuje opinia, że żywność w Katarze, a zwłaszcza posiłki na mieście są drogie. Otóż prawda jest taka, że można tu w restauracji zapłacić i badzo dużo, i bardzo mało.

Oto lista miejsc (barów/restauracji) z kategorii smacznie i niedrogo, które w Doha odwiedzam ze znajomymi najczęściej. Polecam!

Dzielnica: Corniche i okolice

* Bandar Aden (Souq Waqif) – jemeńska

Polecam chicken ogdat na kolację. Otwarte również na śniadania (jajecznica chakchouka egg lub kociołek z tuńczykiem toona ogdat)

* Thai Smile (wewnątrz parku Al Bidda) – kuchnia tajska

* Halul Cafe (przy Corniche, obok targu rybnego) – „spelunka” nad wodą, z najtańszą sziszą w mieście i podstawowym żarciem arabskim/indyjskim

Dzielnica: Al Sadd

* Turkey Central (dzielnica Al Sadd) – turecka

* Thai Snack (dzielnica Al Sadd) – tajska

Dzielnica: Śródmieście / Mughalina / Um Ghuwalina

* MRA – kuchnia indyjska

* Vasanta Bhavan – indyjska

Pozostałe

* Petra (sieć, różne dzielnice) – kuchnia arabska

* Lwzaar Seafood (Katara Cultural Village)

Cena dań głównych w wymienionych miejscach to 15-30 QAR

* Kurs wymiany katarskiego rijala do złotego to obecnie w przybliżeniu 1:1.

Dildo tower

Jest w Doha wiele drapaczy chmur, które u niektórych inżynierów (i nie tylko) zapewne wzbudzają szybsze bicie serca. Pewien wieżowiec wyróżnia się jednak na tle innych w szczególności.  Doceniło go nawet jury dorocznego konkursu na najlepszy drapacz chmur roku 2012, które przyznało mu pierwsze miejsce w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki.

 

Fot. arcilook.com

Biorąc pod uwagę kształt wieży, można by uznać ten projekt za żart wymierzony w konserwatywną kulturę arabską. Czyż może bowiem być przypadkiem to, że obiegowa nazwa tego budynku to dildo tower używana wymiennie z condom tower?

Nawet dziennikarz BBC zauważył, że jego kształt jest „niepokojąco falliczny”.

Fot. flickrhivemind.net

Jak jest niech każdy oceni sam. Ja w międzyczasie tylko czekam, aż ktoś w Katarze (najlepiej mający jakąś władzę) wpadnie na pomysł skopiowania genialnego pod względem wizerunkowym cowieczornego pokazu iluminacji największych wieżowców znanego chociażby z Hong Kongu. Warunki w Doha wydają się do tego idealne – większość drapaczy ma już jakąs iluminację, więc pozostaje tylko kwestia koordynacji, bo sceneria – z zatoką okalającą corniche, aż się o prosi o taki codzienny kilkuminutowy pokaz.

Fot. urbantimes.co

Qatar Stopover

Odrobina inspiracji dla tych, którzy planują przesiadkę w Doha.

Qatar Stopover to program, który pasażerom podróżującym przez Doha oferuje atrakcyjny sposób wypełnienia długiego czasu pomiędzy kolejnymi lotami. Taka zorganizowana przerwa w podróży połączona ze zwiedzaniem Kataru może trwać nawet kilka dni.

 



Przesiadasz się w Doha?

Wpis gościnny od Szanownej Sąsiadki.

Najwyraźniej przez Doha przewalają się masy Polaków w drodze do Azji. Niektórzy spędzają tu dobę, inni tylko parę godzin, ale i ci, i ci pałają żądzą wyjścia do miasta i liźnięcia Kataru z większej bliskości niż przez szybkę terminalu.

Specjalnie dla was, drodzy przypadkowi goście na blogu – i w Doha – garść informacji.

1. Katar jest bardzo bezpieczny, więc można wypuścić się w miasto.

2. Niemniej doradzam, byście byli trzeźwi jak dorsze w mróz: mamy tu politykę zerowej tolerancji. Czyli cokolwiek się wydarzy – mordobicie, wypadek, zgubienie paszportu – fakt posiadania w krwiobiegu procentów może, i będzie, użyty przeciwko wam. Alkoholu do Kataru wwozić nie wolno, nawet jeżeli kupicie go w Duty Free. O tym, że nie wolno wwozić również narkotyków, nie muszę wspominać, bo jeżeli je wwzieziecie, to zamiast sobie czytać mojego bloga będziecie siedzieć w więzieniu modląc się gorąco, aby was deportowano natychmiast, a nie dopiero po odsiedzeniu.

3. Stroje: zakryte mają być kolana i ramiona, najchętniej łokcie również. Bez obcisłości,dekoltów i prześwitywań. Zachowanie powściągliwe. Bez publicznego okazywania sobie namiętności!

4. Z lotniska do miasta jest niedaleko, a taksówkarze nie znają adresów. Zresztą adresów tu nie ma, jako takich. Ale wam adresy nie będa potrzebne, bo w ciągu paru godzin możecie wybrać się na stary suk (Suk Wakif), złoty suk (w pobliżu poprzedniego, ale warty wizyty tylko w ciągu dnia, kiedy czynne są sklepy), na spacer nadmorską aleją zwaną Cornishe i ostatecznie na Perłę – do nowopowstałej dzielnicy zbudowanej na sztucznej wyspie. Jadąc od lotniska traficie właśnie na Cornishe, Złoty Suk będzie juz bardzo blisko, o wiele bliżej niż wieżowce. Perła jest spory kawał drogi za wieżowcami. Jeżeli będziecie mieć trochę czasu w dzień, polecam muzeum sztuki islamskiej – też na Cornishu. Wejście za darmo, czasowe wystawy specjalne – płatne. Koszt dojazdu na suk – około 30 riali.

5. Uwaga na taksówki – niełatwo taką znaleźć, a radio-taxi oferuje w ciągu dnia dojazd np. w ciągu czterech godzin. Taksówki stoją pod centrami handlowymi, pod lotniskiem, można też łapać je na ulicy – z różnym skutkiem. Pilnujcie więc czasu.

6. Jedzenie. Jest raczej kosztowne. Tanie bywają kebaby (nawiasem mówiąc, tu nazywane są shawarma), falafele, jedzenie azjatyckie. W gorące dni wypijcie sobie lemon-mint, a w zimne – masala tea (słodka korzenna herbata z mlekiem) lub herbatę ze świeżą miętą. Alkohol dostępny jest tylko w hotelach, a i to nie wszystkich. Patrz punkt 2.

7. Poza tym – bawcie się dobrze i miłego pobytu!

 

 

O wizach dla Polaków w Katarze można przeczytać m.in. pod tym adresem.

Doha - West Bay 2012

I nastało gorąco

W zeszłym tygodniu mieliśmy w Katarze falę upałów, jakiej nie notowano tutaj od czterdziestu lat. Oficjalne termometry Biura Meteorologicznego w Doha pokazały w pewnym momencie rekordowe 50,4 stopni Celsjusza! Przez pół dnia byliśmy nawet bez klimatyzacji w biurze – coś się w niej zepsuło z powodu … zbyt wysokich temperatur!

Rzeczywiście niespotykany dotąd skwar dało się poczuć wychodząc za zewnątrz – powietrze parzyło w oczy, uszy, policzki i usta, o podeszwach stóp nie wspominając. Z powodu pogody w dużej mierze wstrzymano połów ryb, najwięcej narzekali jednak robotnicy na budowach. Jednocześnie przez Europę, w tym Polskę, przechodziła fala „upałów”. Z tego co widzę to na dalekiej północy pogoda po kilku dniach powróciła do normy, to znaczy temperatury spadły o ponad 10 stopni. To samo stało się i w Katarze, przy czym normą bym tego nie nazywał – 35 stopni, które obserwujemy w Doha od kilku dni to prawdziwa odwilż, aż trudno w to uwierzyć! Woda w zatoce będzie tym roku bardzo zimna… Brr!

Chłodzenie słońcem

Słów kilka o projektach stadionów, które zostałyby zbudowane w razie wybrania Kataru na organizatora mistrzostw świata w piłce nożnej w 2022 roku. Do tej pory zaprezentowano pięć stadionów rozmieszczonych w największych miastach poza Doha. Oficjalny film przedstawiony FIFA pokaże to najlepiej.

Warto na koniec wątku piłkarskiego wspomnieć o technologii chłodzenia tych obiektów (co do takiej konieczności nikt chyba nie ma wątpliwości skoro turniej miałby się odbywać w porze innej niż zima). Każdy z pięciu stadionów będzie wykorzystywać moc promieni słonecznych, która zostanie przetworzona na energię elektryczną i następnie wykorzystana do chłodzenia powietrza na stadionie. W czasie, gdy mecze nie będą rozgrywane, instalacje słoneczne będą eksportować energię do sieci energetycznej. Jak zapewniają organizatorzy, takie rozwiązanie pomoże zachować stadionom neutralność emisyjną CO2. Wot, k…, tiechnołogija!

Do tematu Word Cup 2022 prawdopodobnie powrócimy za 141 dni, bo tyle zgodnie z informacja na stronie qatar2022 zostało do ogłoszenia decyzji FIFA w sprawie lokalizacji turnieju.

 

Expect amazing!

O ubieganiu się przez Katar o prawo do organizacji mistrzostw świata w piłce nożnej w 2018 i 2022 roku już było, ale warto powrócić do tematu przy okazji futbolowego szału, który obecnie rządzi światem z centrali zlokalizowanej w RPA.

O szansach Kataru pisałem dość ironicznie w zeszłym roku (Qatar 2022), więc tym razem wolałbym wypowiedzieć się w innym tonie. Moją uwagę zwraca promocja zakrojona na szeroką skalę, zwłaszcza w Katarze (podstawą jest przecież przekonanie własnych ziomków, że zorganizowanie imprezy typu Word Cup nad Zwrotnikiem Raka w środku lata jest jednak możliwe, niekoniecznie jest to łatwe!). Mamy zatem w Doha namiot, w którym można oglądać mecze za darmo (wstęp dla mas, co tu oznacza właściwie tylko Hindusów, pozostali wolą oglądać sącząc piwo w hotelowych barach lub domach – w namiocie na suku bynajmniej trunków się nie serwuje!) Są też bilbordy na całym mieście oraz reklamy w telewizji i … na pokładzie Qatar Airways, wyświetlane na większości lotów zwykle tuż przed lądowaniem – uwielbiam je oglądać za każdym razem, sami zobaczcie dlaczego.

Tym, którym się spodobało, polecam też oficjalną filmową prezentację Kataru przedstawioną władzom FIFA pod koniec zeszłego roku. Temat przewodni oczywiście ten sam, niezła historia w świetnej historycznej perspektywie (i jeszcze ta muzyka!). Słowem … Zadziwisz się! EXPECT AMAZING!

To może jednak uda się tym razem?!

Souq Waqif w Doha

Stary suk w Doha pięknieje z dnia na dzień. Kto jeszcze pamięta czasy, gdy łatwość znalezienia stolika w jednej z nielicznych kafejek nie była brana pod uwagę przy organizowaniu spotkania ze znajomymi? Ledwie kilka lat temu stoliki czekały na klientelę!

A dziś? Miejsce nie do poznania – kilkanaście (jeśli nie kilkadziesiąt) nowych restauracji i barów z sziszą i trudno o wolne miejsce! Świątek, piątek czy niedziela – tłumy jak na sopockim Monciaku! I tylko osiołek ze swoim panem biegają – jak niegdyś – w tę i z powrotem z dzieciakami na plecach.

Już dawniej twierdziłem, że Souq Waqif w Doha to najlepsze nad Zatoka Perską miejsce do spędzenia wieczoru w lokalnym stylu i atmosferze. Dziś jak najbardziej te słowa podtrzymuję! Przecież lansujemy się tam ze znajomymi regularnie! Nawet w ciągu dnia może być ładnie i przyjemnie, co widać na zdjęciach. I tak jakoś klasycznie…

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Souq Waqif w Doha

Klasyka i tradycja jak najbardziej, choć w sklepach z pamiątkami nie brakuje lokalnej tandety, jak na przykład Barbie w lokalnym odzieniu …

Souq Waqif w Doha

… albo gipsowa parka gołębi z zegarem!

Souq Waqif w Doha

Katarska wiosna

Wiosna w Katarze w tym roku się przeciąga. Wedle największych wyjadaczy to zły znak – zapowiada się długie i/lub bardzo gorące lato. Najczęściej granicę między zimą i latem tu nad Zatoką wyznaczają gwałtowne burze, deszcze, zachmurzenie (!) wraz z zakurzeniem powietrza i generalnie nieprzyjemna pogoda.

Zwykle (odkąd pamiętam) trwało to kilka bądź kilkanaście dni, a w tym roku – już ponad miesiąc! W pewnym momencie już wszystko wskazywało na oficjalny początek lata – zanotowałem 38 stopni w środku dnia w samochodzie, czego nie zaliczyłbym ani do zimy, ani do wiosny, wyszło więc że to było lato. Przez kilka dni, w czasie których nareszcie nie trzeba było włączać bojlera z wodą pod prysznic, bo przyjemnie letnia woda leciała z zimnego kranu. A teraz znów – chmury, deszcze, brudny nie do poznania samochód, dla niektórych nawet sweter w ręce na wszelki wypadek (ja zrezygnowałem), słowem jedna wielka niewiadoma.

I jak długo jeszcze? Nie tylko w Polsce jest w marcu jak w garncu!