Jak się zachowuje szejk na pokładzie samolotu?

Zainteresowanych szczegółami odsyłam na inny blog:

Qatar Sheik holds up British Airways plane

Jak łatwo się domyśleć to też mnie już nie dziwi. Komentarz zbędny.

PS. Dziwi mnie tylko, że nie lecieli katarskimi liniami (jak to zwykle bywa) – tu problemu prawdopodobnie by nie było, bo załogi są wyczulone na takie "ciężkie przypadki". Poza tym QR są państwowe, więc wypadałoby je patriotycznie wesprzeć jakoś…

Parapetówa w willi Hindusów

Bardziej pasowałoby określenie „tarasówa”. Muszę przyznać, że długo się zastanawiałem, czy w tej imprezie w ogóle uczestniczyć. Organizatorami było dwóch Hindusów z mojego działu, którzy wraz z rodzinami mieszkają w willi na przedmieściach Dohy. Obawy skupiały się przede wszystkim wokół tego, że jako jedyny „białas” (inni nie mogli przyjść) nie będę się bawił najlepiej pośród ludzi o tak odmiennej kulturze (delikatne sformułowanie). Ale się zmusiłem. I jak?

Zaskoczenie. Bardzo pozytywne zaskoczenie.

Obrazki „naszych” świętych na ścianach.

Duży wybór alkoholu (do tej pory zastanawiałem się, czy oni w ogóle piją i czy imprezują – nie zawsze jest to oczywiste, zwłaszcza gdy zna się ludzi tylko z relacji biurowych…).

Rozmiar willi i tarasu (trudno opisać…)

Plaża w odległości 300m.

Widok na Zatokę (ciemno było) i podchodzące do lądowania nad naszymi głowami samoloty (!).

Żarcie – zamówiony był catering z obsługą kelnerską. Wow! Indyjskie specjały, bardzo ostre i bardzo bardzo ostre. Ale smakowały wyśmienicie. O, a tak wyglądał deser:

Gospodarze byli bardzo gościnni, na każdym kroku starali się dogodzić – zwłaszcza pytając dlaczego tak mało zjadłem czy wypiłem. Za mną prawdziwa próba asertywności. Pytali także czy jedzonko nie za ostre (pytanie prawie retoryczne…).

Wielu moich współpracowników przyszło z całymi rodzinami. Miło było zobaczyć jak wyglądają ich żony poprzebierane w kolorowe indyjskie stroje, które przypominają mi piżamę. Jak bardzo się izolują od reszty imprezy. Jak usiadły wszystkie razem przy jednym stoliku i prawie w milczeniu (bo przecież się nie znały wcześniej) przetrwały całą imprezę.

Zupełnie inaczej, jak ich dzieci, które do tańców i integracji były pierwsze. Podziwiam je, że wytrzymały do tak późnej nocy – zabawa skończyła się bowiem po drugiej.

A muzyka? Indyjskie rytmy, które znamy z reklam różnego rodzaju (w tym Peugeota 206). Trochę zachodniego popu. I pomieszanie pierwszego z drugim – wyobraźcie sobie jak zabawnie brzmi cover ‘World hold on’ Boba Sinclaira w wersji indyjskiej. Śpiewany w jakimś odpowiednio dziwnym języku. I wiele innych….

Podsumowując – nie sądziłem, że będę w stanie tak szybko przekonać się do Hindusów z mojego działu. Wystarczyła jedna impreza. Z alkoholem 🙂

O, a tak wyglądają ci, którzy powoli stają się moimi ziomami. Powoli, bo łatwo nie jest…

Więcej zdjęć tutaj.

Prawie jak deszcz

Pogoda w ostatnich dniach mocno się skiepściła. Nie, wcale nie ma chmur, ani deszczu. Mamy tu "deszcz-inaczej". Już wolałbym zwykły deszcz chyba. Chodzi o to, że jest tak wilgotno, że nie da się wytrzymać na dworze ani chwili (80% lub więcej w ciągu dnia!). Po niecałej minucie spaceru między biurem a autem dosłownie czuje się wodę na skórze. Na całym ciele. Ble.

A temperatura odczuwalna oczywiście wyższa niż zwykle i sięga 46 stopni, a nominalnie tylko 35 stopni. Nie jest łatwo. Ale kto powiedział, że będzie łatwo? Tak ma być podobno do września. Ups…

Zapraszam na spotkanie

Na razie tylko wirtualne, bo w Polsce pojawię się dopiero za kilka miesięcy, inszalla. Propozycja jest taka, żeby wszyscy chętni zjawili się w umówionym miejscu w sieci i będzie można „normalnie” pogadać. Jak za dawnych czasów. No, powiedzmy…

Kto chce może się zawczasu zaopatrzyć w piwko itp., ja będę smakował Franziskanera, zawartość alkoholu 5,0%, a Wy? Tak, zdobyłem pozwolenie na kupowanie alkoholu, rządowe pozwolenie…

Zapraszam więc w najbliższy poniedziałek o godzinie 20.00 czasu polskiego (18.00 zulu time).

Szczegóły spotkania pojawią się tu później. Sugestie? Komentarze? Walcie!!!

Co wy na to? Sonda prawdę ci powie. Kto już wie, że się zjawi, lub nie, niech klika na sondę:

 

 

 

Życie na ropie

Wypadało by wspomnieć, że cena benzyny w Katarze do najdroższych na świecie nie należy. Otóż benzyna bezołowiowa w Doha kosztuje 0,60 PLN/L. Błagam – nie pytajcie, czy się nie pomyliłem w obliczeniach. Napiszę tak: moje Suzuki tankuję raz w tygodniu lub rzadziej i wydaję na to równo 30 riyali. W tej kwocie jest napiwek dla Nepalczyka, który wszystkim się zajmuje i dzięki któremu w czasie tankowania nie muszę wychodzić z klimatyzowanego auta. Tylko szybę trzeba otworzyć na początku (oj boli ten powiem gorąca), żeby mu powiedzieć co ma lać, on za każdym razem próbuje mi wcisnąć benzynę droższą o 2 (dwa) grosze słowami: ‘faster, better", a ja odmawiam. Nie lubię przepłacać. Benzyna się nalewa, a Nepalczyk – czasem sam, czasem z kolegą – zabiera się za mycie zakurzonych szyb. Na koniec otwieram okno ponownie, żeby zapłacić.

Nie ukrywam, że szybko się do tych cen przyzwyczaiłem. Będzie wielki ból, gdy przyjdzie mi się kiedyś odzwyczaić…

Dodam, że mój przykład jest mało reprezentacyjny. Większość samochodów w Katarze to terenówki. Znajomy z Mitsubishi Pajero twierdzi, że tankuje do pełna średnio co cztery dni – jest to 60 litrów benzyny (!), koszt 48 riyali. Założenie: jazda tylko standardowo po mieście między pracą a domem. Większość paliwa jest zżerana przez klimatyzację…

What do you say?

Kryzys na stacjach paliw!

Szewc bez butów chodzi.

Uwierzycie, że w Doha brakuje oleju napędowego – takiego do silników Diesla? Jednak to prawda. Sytuacja bywa naprawdę poważna – wedle lokalnych gazet na stacjach tworzą się nieprawdopodobnie długie kolejki samochodów i – przede wszystkim – ciężarówek. Niektórzy czekają po trzy godziny (w upale), co podobno budzi niezłe frustracje wśród kierowców. Nic dziwnego…

Problemy z dostawami podobno występują od dłuższego czasu i się nasilają. Na razie przyczyny kryzysu są nieznane – tutejszy dystrybutor monopolista po prostu nie dostarcza wystarczających ilości.

A może popyt jest za wysoki i/lub/ponieważ ceny są zbyt niskie? Aha, ceny na paliwo są ustalane centralnie. Zaprawdę absurd nad absurdami.

Ile to musi palić?!

Do Sheratona czy do Turka?

Czas leci i pojawiają się coraz to nowsze dylematy. Nie chodzi wcale o to, gdzie zjeść obiadek.

Włosy kiedyś i gdzieś trzeba obciąć. Wstępna analiza rynku usług fryzjerskich w Doha wykazała, że większość fachowców nie wygląda zbyt wiarygodnie – w salonach jest brudno, fryzjerzy mają śmierdzące fartuchy, a w niektórych przypadkach na głowie …. turbany. Po fryzjerze akurat spodziewałbym się trochę większej kreatywności na głowie, a Wy? Na początku siłą rzeczy nie byłem gotowy na oddanie włosów w ręce takich – powiedzmy – profi-partaczy. Pokusiłem się więc na salon w Sheratonie. Było w miarę w porządku, narzekałem tylko na dosyć niekorzystny współczynnik jakość/cena.

Następnym razem zmusiłem się poszukać tańszej alternatywy. 'Turkish barber' – pełen sukces. Byłoby jeszcze lepiej gdyby tylko strzygący mnie Turek rozumiał więcej po angielsku. Gdzie jak gdzie, ale u fryzjera właściwa komunikacja ma kluczowe znaczenie, prawda? Na szczęście od czasu do czasu podchodził do nas szef salonu i pytał już po angielsku, czy powstająca fryzura idzie w dobrą stronę. Nawet herbatkę mi podali – oczywiście turecką, więc była okazja do uzupełnienia cukrów w organizmie. A koszt czterokrotnie niższy niż w Sheratonie. Dylemat więc niejako się rozwiązał.

Podsumowując – rynek usług fryzjerskich w Doha ma co najmniej dwa segmenty cenowe, w tym jeden celowany w najbardziej zamożną część społeczeństwa, która przywiązuje dużą wagę do emocjonalnych atrybutów produktu-usługi typu nazwa marki i jej pochodzenie (Sheraton/Coiffure Francaise…. :-), a segment tańszy też nie pozostaje w tyle dość jasno komunikując silną markę 'Turkish barber' (już kiedyś słyszałem, że są dosyć dobrzy w te klocki).

Fryzura z Sheratona - nie warto przepłacać

O co chodzi?

O pieniądze. Dużo pieniędzy. A właściwie im więcej tym lepiej (nazywają to maksymalizacją czy jakoś tak…) Ale żeby to osiągnąć trzeba mieć wheymana i system, który mu w tym pomoże. Do tej pory próbowałem nauczyć się obsługi tego czegoś, potem przyszedł czas na zrozumienie. Eureka!

Więc jak to działa w każdej dużej linii lotniczej?

Nadzór nad prognozami popytu na dany lot i zapewnienie odpowiedniego poziomu cen w danym momencie to właśnie moje zadanie. Aha, overbooking to też moja zasługa, albo raczej systemu, który to wszystko wylicza każdej nocy. Podkreślam – zasługa, a nie wina! Poziom overbookingu musi brać pod uwagę ‘go-shows’ i ‘no-shows’, a także ‘adjusted capacity’ po uwzględnieniu ‘upgradów’. Muszę również dbać, aby DC na każdym DCP był adekwatny do dekrementów z przeszłości – forkastowanych na podstawie ‘split history’ i ‘link influences’. A wszystko po to, aby uzyskać AU level. Przy tych danych system sam optymalizuje ‘fare mix’ oraz wykona ‘seat parking’. A stąd niedaleko już do wartości ‘constrained out’ dla każdego RBD i ostatecznie ‘total out’ dla DCP24. Total out mnożą się same (a jakże!) przez odpowiednie średnie APV i mamy przychody. Zmaksymalizowane przychody. Ot co!

System jest po to, żeby działał sam. Ale trzeba to nadzorować. Czasem potrzebna jest ingerencja – ale należy pamiętać, że wszelkim manualnym zmianom w systemie towarzyszy spore ryzyko, na które wszakże jesteśmy gotowi. Czasem jest to wręcz jazda bez trzymanki typu „zobaczmy co się stanie”. Każdy się przecież uczy na błędach.

Mam nadzieję, że dzięki temu tekstowi choć trochę przybliżyłem Wam moją zajeciekawą pracę.

A propos kreacji

Coś dla spragnionych ZiMowców 😛

Billboard QR w Doha

NYC - 4 times a week

Uwaga konkurs: jak komunikować otwarcie czterech lotów tygodniowo do Szwajcarii? I zmieścić jeszcze trochę luksusu w przekazie?

Podpowiem – coś z czekoladą. Szwajcarską…