Lotniczy dzień świstaka

Przy okazji opisywanego wcześniej szczytu szaleństwa w podróżach między Polską i Katarem odkryłem, jak bardzo pasjonujące może być obserwowanie powtarzających się zjawisk, a tym bardziej podążanie za nimi, nawet tysiące kilometrów.

UWAGA! Przed przeczytaniem kolejnych akapitów zaleca się zapięcie pasów bezpieczeństwa oraz zapoznanie z treścią wpisu ‘Co mi zrobisz jak mnie złapiesz’.

Gdy po siedmiu dniach znowu byłem w drodze na lotnisko w Doha, aby (ponownie) łapać rejs do Frankfurtu Lufthansy, nie zdawałem sobie sprawy, jak dalece los odważy się całą sytuację sprzed tygodnia powtórzyć.

Równie pośpieszne pakowanie po powrocie z pracy w czwartek, jakaś drzemka, lotniskowa rutyna dom-parking-terminal, ten sam stres przy oczekiwaniu na przydział miejsca – wszystko to upewniło mnie w przekonaniu, że uczestniczę w jakimś „dniu świstaka”. Rozwój wydarzeń na lotnisku – mimo mojej nadziei – też okazał się rutynowy. Wcale nie mam na myśli wchodzenia w glorii na pokład samolotu Lufthansy, bo – tak samo, jak tydzień wcześniej – miejsc niespodziewanie zabrakło i się nie zabrałem! I tak samo, po upewnieniu się, że ten nieprzyjemny werdykt jest ostateczny, grzecznie musiałem ciągnąć walizeczkę z powrotem przez terminal w stronę wyjścia, następnie przez cały lotniskowy parking, aż do samochodu. Po dotarciu do domu następowało tak samo pospieszne i skuteczne poszukiwanie alternatywnych sposobów jak najszybszego dostania się nad Wisłę.



O wiele bardziej pozytywny wydźwięk miała rutyna, którą zaobserwowałem w drodze powrotnej – na lotnisku w Gdańsku. W ramach owych szaleństw podróżniczych miałem lecieć z Gdańska przez Berlin do Doha. Najpierw w środę, a potem cztery dni później (w tych czterech dniach zmieścił się czwartek spędzony w pracy, lotniskowa rutyna w Doha opisana w paragrafie powyżej, pół dnia w Warszawie, dwa dni w w Trójmieście włącznie z weselem, …).

W drodze do Kataru w obu przypadkach nie musiałem wracać na tarczy, bo miejsc szczęśliwie wystarczyło, więc zamiast się stresować, obserwowałem i uczestniczyłem. Lotnisko to dość oczywiste miejsce do obserwowania powtarzalności zjawisk, ale uczestniczenie w takim spektaklu dwa razy w cztery dni, w ciągu których zdążyło się kilkukrotnie przekraczać kontynenty (a w perspektywie kilku godzin jest kolejny raz), to zupełnie inna kategoria wrażeń.

W środę i w niedzielę. Ten sam personel przy odprawie Air Berlin. Ten sam zestaw samolotów na płycie lotniska – Air Berlin w oddali, po lewej Wizz Air i Lufthansa, po prawej SAS i Eurolot. W tej samej kolejności i ustawieniu zaczną zaraz skoordynowany taniec po płycie lotniska. Gdy wsiadam do autobusu, Lufthansa zaczyna się wypychać. Wchodzę na pokład Air Berlin, a SAS wypycha w naszą stronę i zapuszcza silniki, a wyziew z nich znów leci prosto na mnie, stojącego na schodkach Bombardiera Q400.

A potem już tylko punktualne lądowanie w Berlinie, nad horyzontem widzę zachodzące słońce, przesiadka na późnowieczorny rejs Qatar Airways, ten sam personel przy odprawie, jedynie starszy o cztery dni. Zmęczona po całym dniu pracy obsługa sklepów wolnocłowych przygotowuje się do zamknięcia dnia, słyszę zasuwające się jedna za drugą rolety punktów usługowych.

Taka powtarzalność zjawisk, z którą często mamy do czynienia na lotniskach i w której sami możemy uczestniczyć, jest dla mnie fascynująca. Jest jak szczegółowo reżyserowany spektakl teatralny, np. musical – z obrotową sceną, w którym co piosenkę płynnie zmienia się scenografia. Grany co wieczór przez grupę tych samych aktorów.

A może to, co zaobserwowałem, było jedynie powtórzonym akurat w tych dniach wyjątkiem od rutyny, której inscenizacja zwykle wygląda zupełnie inaczej?

Lądowanie z morza i marzeń

Jak się ląduje na plaży?

Dolecieć na Saint Martin niełatwo, zwłaszcza na biletach pracowniczych, co sam udowodniłem. W obie strony musiałem przetestować swoje umiejętności przewidywania i planowania sytuacji awaryjnych oraz uruchamiania i bieżącego modyfikowania tych planów w praktyce. Schematycznie wyglądało to tak:

DOH-AMS-SXM   /   AMS-LHR-MIA-SXM    /  MIA-SXM   /   SXM-CUR-AMSDOH   /   SXM-CDG-DOH

Już samo lądowanie na Saint Martin jest przeżyciem, jakich mało – uczestniczy się bowiem w niezwykłym przedstawieniu, które gromadzi na przylotniskowej plaży tłumy gapiów. Zaznaczyć warto, że scena jest tu jednocześnie widownią, a widownia sceną.

Praktycznie każde lądowanie na Princess Juliana International jest filmowane – zarówno przez podekscytowanych pasażerów w samolocie, jak i spotterów zgromadzonych na plaży. I właśnie wzięcie udziału w tym przedstawieniu było jednym z moich marzeń.

Moim planem było uczestniczyć w wyczekiwanym przez tłumy legendarnym lądowaniu Boeinga 747 pomalowanego w królewski błękit KLMu. Zamiast tego na Saint Martin przybyłem na pokładzie samolotu z kadłubem prawie niepomalowanym, czyli robiącego nieco mniejsze wrażenie Boeinga 757 w „barwach” American Airlines.

Jak to wyglądało z wewnątrz pokazuje film na youtube.

Fot. Kuba

Wylot z Princess Juliana również zapada w pamięć. Strasznie dziwne to uczucie, siedzieć w gigantycznym samolocie kołującym w kierunku progu pasa startowego i w momencie nawrotu zobaczyć te tłumy ludzi oczekujące pod płotem na nasz start. Nasz pilot z pewnością też im pomachał na pożeganenie.

Jak długo będzie czekał na zgodę na start?

Ruszy od razu czy zdążę cyknąć fotkę spod ogona nie ryzykując utraty zdrowia ani życia?

Co czują pasażerowie wewnątrz, dla których jest to najczęściej epilog wakacji na Karaibach?

Te pytania sam zadawałem sobie na plaży Maho kilka dni wcześniej, gdy obserwowałem przygotowania do startu Airbusa A340. Aż w końcu przyszła kolej na zamianę ról.

Szczęśliwie załapałem się na to właśnie wczesnowieczorne przedstawienie w wykonaniu Air France à destination de Paris Charles de Gaulle. Kilka godzin wcześniej okazało się, że – pomimo szczerych chęci – spektakl holenderski Bestemming Amsterdam Schiphol będę musiał oglądać z poziomu plaży, a nie samolotu. Trudno narzekać, gdy dostępne są takie alternatywy.

Airbus A340 ustawia się w osi pasa.

Piloci zaciągają hamulec ręczny.

Po chwii silniki przyspieszają. Samolot nadal stoi w miejscu.

Widownia na plaży doznaje ekscytacji. Jedni zapewne uciekają jak najdalej, inni zrywają się znad kufla piwa sączonego w plażowym barze i biegną w kierunku epicentrum wydarzeń. Wszyscy jednak mają w dłoniach aparaty fotograficzne i kamery.

Piasek na plaży ulega potężnej mocy silników odrzutowych i po raz kolejny tego dnia daje się odkurzyć.

Piloci zwalniają hamulce. Maszyna zrywa się do rozbiegu.

Poziom adrenaliny w żyłach pasażerów gwałtownie skacze. Czy pilotów też?

Cztery silniki rozpędzają się tak bardzo ile fabryka pozwoliła.

Full load. Masa startowa bliska maksymalnej w tym scenariuszu. Na osi pasa wzgórze. Do pokonania 6745 km nad Atlantykiem.

A później już tylko pyszne francuskie wino …

Kiedyś na Saint Martin wrócę!

Tego się nie zapomina. Podobnych emocji doświadczyłem dwa lata temu skacząc między wyspami na Pacyfiku.

Spotting na Maho Beach

Jest taka plaża, na której leżenie plackiem lub kąpiel w morzu do głównych atrakcji bynajmniej nie należą. Zapaleńcy z całego świata przybywający na Maho Beach na St. Martin cel mają jeden – godzinami oglądać lądujące i startujące samoloty, przy czym często bardziej o doświadczanie i przygodę niż o samo „podglądanie” chodzi.

Doświadczać można na plaży, w wodzie, albo stojąc pod płotem lotniska. Niektórzy nawet się na nim wieszają by odfrunąć na wyziewie ze startującego silnika.

Wizyta na Maho Beach to istotnie uczta dla zmysłów, spotting w najlepszym światowym wydaniu.

Wzrok. Nieźle trzeba go wytężyć, aby wyłapać na horyzoncie samolot wchodzący na prostą (chyba, że mowa o jumbo jecie, bo tego trudno przegapić). Jeśli się uda, satysfakcja gwarantowana.

Słuch – huk silników odrzutowych na początku rozbiegu przy tej bliskości plaży jest nie do opisania i może u niejednego wywołać palpitacje serca. Lądowania z kolei bywają magiczne – w miarę, gdy samolot zbliża się do plaży (tzn. do lotniska!) powoli natęża się gwar silników, aż w końcu – gdy maszyna przelatuje nad głowami – osiąga maksimum. Tuż po tym, w mgnieniu oka, następuje nieprawdopodobna cisza. I w tej ciszy, przy odrobinie szczęścia, można usłyszeć pisk przyziemiających w oddali opon. Pośród szumu fal. Bezcenne.

Węch. Po kilkunastu chwilach, przy sprzyjającym wietrze, zapach owych „przypalonych” opon dociera do plażowiczów. O zapachu benzyny lotniczej i emocjach z nią związanych wspominać chyba nie trzeba.

Dotyk. Niektóre maszyny przelatują tak nisko nad plażą, że prawie można je łapać za podwozie. Poza tym, w przypadku największych maszyn – coraz szybciej (subiektywnie) zbliżający się do pasa jumbo jet powiększa się w perspektywie do niewiarygodnych (tj. rzeczywistych!) rozmiarów, z których zdajemy sobie sprawę, gdy jest już za późno, żeby gdziekolwiek uciekać. Wrażenie bywa przeszywające.

Smak. Gdy wreszcie znudzi się stanie pod płotem lub kąpiel w wodzie, alternatywną perspektywę podglądania i doświadczania daje zlokalizowany tuż przy plaży legendany Sunset Bar, uznany przez Travel Channel za jeden z trzech najseksowniejszych barów plażowych na świecie. Tu, niejako przy okazji, można wzbogacać wrażenia o zmysł smaku – sącząc napoje z dolewką karaibskiego rumu.

O dominacji Maho Beach nad innymi plażami na wyspie świadczą gromadzące się dzień w dzień tłumy, zwłaszcza w godzinach popołudniowych, gdy na pasie 28 lotniska Princess Juliana siadają największe odrzutowce, tzn. Airbus A340 w barwach Air France i Boeing 747 KLMu. Sądząc po liczbie oczekujących na to wydarzenie, bez cienia przesady można by powiedzieć, że takie lądowanie to kulminacja dnia na tej małej karaibskiej wyspie.

Na małych wariatów z jednym lub dwoma śmigłami, nadlatujących niemal co chwilę z każdej strony, nikt tu prawie nie zwraca uwagi – chyba, że udowadniają właśnie, że są … wariatami. Na przykład gdy podchodzą naprawdę nisko (np. DHL na zdjęciu poniżej), albo gdy popisują się przed turystami na plaży – kołują do startu, zawracają tuż przy płocie prawie zahaczając o niego skrzydłem. Po ustawieniu się w linii pasa niespodziewanie zaczynają … cofać w stronę publiczności za płotem, co niechybnie wywołuje ekscytację. Zaciskają hamulec, zwiększają obroty silnika i, dopiero po kilku chwilach, ruszają z kopyta, pozostawiając po sobie tylko kurz w powietrzu, hałas i niniejsze wspomnienia.

Jak widać, nawet piloci chętnie urozmaicają całe to przedstawienie. Ci mniej wyczynowi sumiennie machają do publiczności przez okna w kokpicie podczas zawracania na pas.

Z wyjątkowości tego miejsca zdają sobie sprawę nie tylko ludzie – potrzebę adrenaliny w życiu wykazują również psy – choćby ten, który wybrał plażę Maho na miejsce codziennej toalety. Na jego pysku widać podwójne skupienie: na wykonywanej czynności per se oraz wnikliwej analizie sytuacji.

Zdążę, czy nie zdążę zanim ten gigantyczny trójnogi ptak za płotem zacznie się rozpędzać?

Ograniczoną z kolei świadomość sytuacji miewają mniej lub bardziej przypadkowi przechodnie na Maho Beach. Przelatujące tuż nad głową, albo, co gorsza, startujące samoloty stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia, o czym wyraźnie informują znaki.

Na jednym z filmów uchwyciłem, jak rozpoczynający rozbieg MacDonnel Douglas zmiótł z plaży dwie niczego nieświadome starsze kobiety. Z jednej strony piach i gorący wyziew z ograniczoną ilością tlenu przez kilkanaście sekund, z drugiej fala wody.

Innym razem, pozbawiony wyobraźni (bo świadomość, że jest przy lotnisku, najwyraźniej miał) młodzieniec, który usiłował zrobić zdjęcie zza ruszającej do startu maszyny. Podmuch z silnika momentalnie zmiótł w stronę brzegu pozostawiony na piasku plecak, co zdezorientowany mocą silników właściciel zauważył, gdy plecak od dawna pływał w wodzie. Inna osoba próbowała schronić się od podmuchu uciekając w stronę brzegu, gdzie zaskoczyła ją … dwumetrowa fala. I strasznie, i śmiesznie.

Więcej filmów ze spottingu na Saint Martin znajdziecie na kanale youtube.

 Fot. Kuba

Podsumowując, przekonałem się na własnej skórze, że plaże na Saint Martin, a zwłaszcza ta przy lotnisku 😉 bynajmniej nie są przereklamowane. Liczba ludzi, którzy gromadzili się na Maho Beach, przerosła moje oczekiwania – to jedno z niewielu miejsc na świecie (jeśli nie jedyne), gdzie spotterami, obok starych wyjadaczy, stają się na masową skalę osoby niezainteresowane na co dzień lotnictwem. I potrafią czerpać z tego przyjemność!

Fantastyczne to uczucie stać się na kilka chwil częścią międzynarodowego tłumu, którego jednoczy taka przygoda (bardziej niż pod fontanną Di Trevi w Rzymie!). Tym bardziej, jeśli pośród tego wyborowego towarzystwa znajdują się motywujący do spełniania marzeń przyjaciele.

Marzenia się spełniają!

O tym jak się dostać na Karaiby oraz emocjach towarzyszącym lądowaniu i wylotowi z magicznego lotniska na Saint Martin czytaj tutaj.

Więcej dowodów zdjęciowych ze spottingu na Princess Juliana na picasa.

Qatar Airways uruchamia centrum usług we Wrocławiu

Qatar Airways otworzyły we Wrocławiu europejskie Biuro Obsługi Klienta. Wydarzeniu towarzyszyło uroczyste przecięcie wstęgi, a także konferencja prasowa. Wśród uczestników znaleźli się Ambasador Kataru i Ambasador Polski w Katarze, prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz, a także przedstawiciele przewoźnika.

Początkowo, telefonicznie obsługiwane będą kluczowe rynki, tj. Wielka Brytania, Francja, Niemcy oraz co zrozumiałe – Polska, a w niedalekiej przyszłości także Hiszpania, Włochy, Szwajcaria czy Belgia. W kolejnym etapie inwestycji wrocławskie centrum rozszerzy obsługę klientów o wsparcie e-commerce, obsługę członków Privilege Club oraz usługi turystyczne.

Fot. za: doba.pl

Jak doniósł portal tuwroclaw.pl, Wrocław rywalizował o tę inwestycję z Budapesztem i Edynburgiem. Liczba studentów i młodych ludzi, którzy znają języki obce, dobry klimat inwestycyjny, wysoka jakość życia oraz wsparcie władz miasta to czynniki, które pomogły w wybraniu Wrocławia przez przewoźnika. Nie bez znaczenia było osobiste wsparcie Prezydenta Rafała Dutkiewicza.

Polskie media podkreślają, że jest to pierwsza na Dolnym Śląsku i jedna z pierwszych w Polsce znaczących inwestycji arabskich. Do tej pory opływające w gotówkę firmy znad zatoki perskiej omijały Polskę szerokim łukiem.

W najbliższych miesiącach liczba zatrudnionych ma się zwiększyć o kilkadziesiąt osób. W kolejnych latach centrum obsługi klienta ma nadal zwiększać zatrudnienie. Obecnie trwa nabór pracowników.

Poszukiwane są osoby z biegłą znajomością języków obcych i gotowych pracować na zmiany, bo docelowo centrum będzie działało 24 godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. Obecnie poszukuje się głównie osób ze znajomością angielskiego, niemieckiego, włoskiego, hiszpańskiego, francuskiego i arabskiego. Szczegóły można znaleźć na stronie qatarairways.com w zakładce ‘Careers’.

Fot. za: tuwroclaw.com

Codzienne rejsy DOH-WAW-DOH

Ledwo Nowy Rok się zaczął, a tu już dobre wiadomości nadchodzą.

Zgodnie z zapowiedziami na grudniowej konferencji prasowej, rejsy Qatar Airways między Doha i Warszawą już od 3 lutego 2013r. będą odbywały się codziennie, zamiast dotychczasowej częstotliwości (4x w tygodniu).

Data została wybrana raczej nieprzypadkowo, bo trzy dni później planowane jest wejście do Warszawy największego konkurenta, czyli Emirates. Ciekawe jak na to posunięcie zareagują? Gazeta.pl określiła te przepychanki jako „pojedynek dwóch luksusowych linii lotniczych na Okęciu”.

Qatar Airways wylądowały w Warszawie

Po wielu tygodniach odliczania, rejs QR980 wylądował dziś wczesnym popołudniem na lotnisku im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

QR980 - boarding

Fot. Mateusz

Oczywiście śledziliśmy go z kolegami w internecie, od startu do lądowania, z przerwami na pracę 😉

QR980 - DOH-WAW

Pierwszy w historii QR980 – tuż po starcie

QR980 - DOH-WAW

Wiele „Qatari” przelatuje codziennie nad Polską, ten jest pierwszym, który ma zamiar w Warszawie lądować!

QR980 - DOH-WAW

3945 km / 2451 mil / jedyne 5 godzin i 46 minut

Jak donosi portal pasazer.com na pokładzie Airbusa A320 przyleciało 83 pasażerów, a wśród nich Akbar Al Baker, prezes katarskiej linii lotniczej oraz zagraniczni dziennikarze. Po przylocie miało miejsce oficjalne powitanie, w którym uczetniczyli ambasador Polski w Doha, ambasador Kataru w Warszawie i inni goście. Nie obyło się bez tradycyjnych występów. Jak donoszą z kolei źródła własne, ze względu na pogodę, nie powitano niestety kołującego samolotu tradycyjnym salutem wodnym. Wedle tychże samych źródeł, w maleńkim tylnym bufecie 320-ki była niezła impreza, typowo polska, a jakże!, a wódka lała się strumieniami.

Fot. pasazer.com

Oczekiwania wobec Qatar Airways w Warszawie są wysokie. Dowodem jest choćby dzisiejszy nagłówek na portalu onet.pl:

Przełomowe zmiany dla tysięcy klientów. Na polski rynek wkracza światowa ekstraklasa

Dzieje się tak nie bez powodu, skoro reklamy QR w Warszawie mówią wyraźnie – Lataj z najlepszą linią lotniczą na świecie. Ciekawe jakie będą oczekiwania wobec Emirates? I co będą mówiły reklamy na bilbordach?! (Lataj z ósmą najlepszą linią lotniczą na świecie, gorszą o jedną pozycję od Turkish Airlines? :P)

W tym szczególnym dla historii stosunków Polski z Katarem dniu lokalny dziennik The Peninsula wydał okolicznościowy dodatek przygotowany przez Ambasadę RP w Doha. Jak zauważył mój były szef, Qatar Airways otwiera kilkanaście nowych destynacji każdego roku, ale to bodaj pierwszy przypadek, gdy z tej okazji mamy do czynienia z przemyślaną promocją danego kraju w poczytnej gazecie pod auspicjami ambasady. Pomysł godny odnotowania!

Qatar Airways uruchomi rejsy do Warszawy

Z przyjemnością donoszę, że wieloletnie spekulacje właśnie się potwierdziły. Otóż … Począwszy od 5 grudnia br. Qatar Airways uruchomi bezpośrednie połączenie między Warszawą a Doha!!!

Połączenie będzie obsługiwane cztery razy w tygodniu samolotem Airbus 320, a czas lotu wyniesie ok. 5 godzin.

Qatar Airways - Airbus 320

Qatar Airways – Airbus A320

To wiadomość dosłownie sprzed kilku godzin i z pewnością zdoła jeszcze zelektryzywać wiele osób – zaczynając od Polonii w Katarze, przez podróżnych, fanów branży, ekspertów a kończąc na … konkurencji, a zwłaszcza liniach Emirates. Nie trzeba być znawcą tematu, aby decyzję Qatar Airways uznać za inteligentne przytarcie nosa tego większego konkurenta. Kilka tygodni temu linie Emirates ogłosiły bowiem uruchomienie codziennych połączeń do Warszawy, ale od 6 lutego 2013 r., czyli całe dwa miesiące po liniach z Kataru.

Plotki na temat wejścia na polski rynek tych niezwykle szybko rozwijających się przewoźników z regionu Zatoki Perskiej pojawiały się i znikały jak bumerang odkąd pamiętam, czyli co najmniej od pięciu lat. Nikt chyba się jednak nie spodziewał, że dwóch przewoźników zrobi to niemal jednocześnie!

Co tu dużo mówić – Warszawa zasługiwała na to połączenie od dawna. Zaskakujące jest to, że była do tej pory jedną z kilku zaledwie stolic w UE (obok Bratysławy, Helsinek i stolic krajów nadbałtyckich), do której nie lata żaden przewoźnik z Zatoki Perskiej (Emirates, Etihad lub Qatar).

Wraz z wejściem Qatar Airways i Emirates Polacy, a zwłaszcza warszawiacy, dostają cały koszyk nowych opcji podróżowania po świecie. To będzie prawdziwa nowa jakość – wiele nowych destynacji w zasiegu i najczęściej tylko z jedną przesiadką (np. Australia, Sri Lanka czy Filipiny).

Jest jeszcze druga dobra wiadomość – z informacji uzyskanych od polskiego Ambasadora w Doha wynika, że zniesienie obowiazku wizowego dla Polakow przybywajacych do Kataru jest bliskie finalizacji. Szczegółow na razie nie znamy, ale prawdopodobnie oznaczać to będzie, że obywatele polscy będą mogli uzyskiwać wizy turystyczne na granicy po przylocie do Doha, w cenie 100 riali (ok. 90 zł) – czyli tak, jak obywatele wiekszości krajow UE.

Jesli tak się stanie, podróżowanie z Polski w świat przez Doha bedzie jeszcze łatwiejsze, a do tego będzie można bezstresowo zrobić sobie kilkudniową przerwę w podróży i przy okazji zobaczyć kolejny egzotyczny kraj, jakim jest Katar.

Teraz nikt już nie znajdzie wymówki – zapraszam do mnie w odwiedziny do Kataru (a już najlepiej będzie połączyć to z dalszą wyprawą do Afryki, Azji lub Australii).

Wyprzedzając potencjalne pytania czytelników, zapowiadam już teraz, że pierwszym rejsem Qatar Airways do Warszawy nie przylecę, bo wypada to w środku tygodnia. Przylecę natomiast rejsem drugim, tj. w piątek 7 grudnia. Komitet powitalny mile widziany…

 

Qatar Airways znów numerem jeden!

Właśnie ogłoszono wyniki najważniejszego na świecie rankingu linii lotniczych, czyli Skytrax, w którym Qatar Airways drugi rok z rzędu zajęły pierwsze miejsce. Wspiąć się na sam szczyt to jedno, lecz utrzymanie się na nim to dopiero osiągniecie, zarówno niezwykle, jak i mało prawdopodobne!

Tym samym niemożliwe stało się możliwe. Z dumą donoszę, że moja przepowiednia sprzed roku o tym, że w kolejnych latach może być tylko gorzej, nie sprawdziła się.

Gratulacje dla wszystkich załóg, bo ich największa w tym zasługa!

A tak przy okazji, czy już chwalilem się, że w Qatar Airways mamy od kilku miesiecy pierwszą polską szefową pokładu? 😉

Qatar Airways Girl 2012

Duma Qatar Airways

Qatar Airways z dumą prezentuje część swojej floty, w zaciszu domowego gniazda, czyli na lotnisku w Doha.

Na pierwszym zdjęciu siedem Boeingów 777 (ledwie ok. ćwiartka tego, co jest na stanie), a na drugim 14 Airbusów 320 (to też ułamek z całości tej floty 🙂

Niezorientowanym w branży podpowiadam, że zorganizowanie takiego zdjęcia było nie lada przedsięwzięciem. Samoloty z zasady mają latać i zarabiać pieniądze, a nie pozować do zdjęć i to jeszcze w takim zgrabnym ustawieniu na baczność. Kilka tygodni przygotowań, koordynacji między różnymi działami i odrobina szczęścia w kwestii pogody oraz np. punktualności przylotów i wreszcie możemy podziwiać efekty.

7x Boeing 777 by Qatar Airways in Doha

14x Airbus 320 by Qatar Airways in Doha

Między Katarem i Argentyną

Wycieczka do Buenos Aires oznaczała dla mnie spędzenie niemal 20 godzin w jednym samolocie bez przesiadek. Było co prawda międzylądowanie w Sao Paulo, ale bardzo krótkie i bez wysiadania. Warto wspomnieć, że Doha – Buenos Aires jest nadłuższym segmentem w siatce Qatar Airways. Pewnie trudno w to uwierzyć, ale system rozrywki na pokładzie Boeingów 777 w katarskich barwach, a także wybór napojów (nie tylko bezalkoholowych 😉 sprawiły, że ten rejs – mimo, ze w klasie ekonomicznej, zleciał jakby w mgnieniu oka. Aha, dobrych kilka godzin wystałem w kuchni rozmawiając z załogą. Uwielbiam takie długie loty naszymi Triple Seven!

Dla większości pasażerów ten 20-godzinny odcinek stanowił część niewyobrażalnie długiej podróży – Doha była dla nich tylko punktem przesiadkowym, bo kilka chwil wcześniej przylecieli rejsami z Dalekiego Wschodu, zwłaszcza Chin i Japonii (co zajęło kolejne 10-14 godzin lotu!). Analiza powodów, dla których na locie między Katarem a Argentyną można spotkać tak wielu, a w zasadzie większość skośnookich pasażerów, jest podstawą mojej pracy. Podczas gdy odpowiedź na pytanie dlaczego wybierają Qatar Airways jest banalna (przede wszystkim bardzo mało alternatyw!), o wiele bardziej interesujące jest zrozumienie w jakim celu tam się udają, zwłaszcza z całymi rodzinami, a to bywa zaskakujące.

Jeśli któregoś z czytelników fascynuje to tak samo, jak mnie, to zachęcam do rozważenia kariery w dziale zarządzania przychodami w którejś z globalnych linii lotniczych, najlepiej w sekcji analiz popytu. Jest co analizować, zwłaszcza w naszym globalizującym się świecie!

Boeing 777 - Qatar Airways