Kolejne miasto „naj”, które udało mi się odwiedzić. Według Światowej Organizacji Meteorologicznej Bangkok jest najgorętszym miastem świata – chyba całkiem słusznie to określenie kojarzy się nam dość niejednoznacznie. Przoduje też w innej kategorii – jest znany z tego, że jego pełna nazwa jest najdłuższa na świecie (co odnotowano w Księdze Guinessa):
„Miasto aniołów, wielkie miasto, wieczny klejnot, niezdobywalne miasto boga Indry, wspaniała stolica świata wspomaganego przez dziewięć pięknych skarbów, miasto szczęśliwe, obfitujące w ogromny Pałac Królewski, który przypomina niebiańskie miejsce gdzie rządzi zreinkarnowany bóg, to miasto dane przez Indrę, zbudowane przez Wisznu” (wg wikipedii).
Bangkok to szaleństwo kolorów. Nawet taksówki mają najróżniejsze barwy, włączając dziki róż! To też oaza uśmiechu od ucha do ucha. I życie ulicy – na każdym kroku rozmieszczone są stragany, na których można kupić wszystko wliczając oczywiście jedzenie. A do tego ten zapach tajskiej kuchni …
Znowu przypadkiem (naprawdę przypadkiem!) trafiłem na kolejny festiwal w stylu śmigusa-dyngusa.. . I znowu prawdziwe szaleństwo, o jakim nie śniło się filozofom. To, co się dzieje w Polsce w Lany Poniedziałek to nic w porównaniu ze świętowaniem nowego roku w Tajlandii i kilku innych krajach tego regionu. Przez trzy dni i trzy noce woda leje się strumieniami na przechodniów, pasażerów tuk tuków i rowerów, a twarze (zwłaszcza tych najbardziej opornych) maluje się rozpuszczoną w wodzie kredą. Nad wszystkim czuwa policja, choć czasem – tak jak w Polsce – sytuacja wymyka się spod kontroli. W tym roku całkowicie zakazano używania pistoletów z wodą pod wysokim ciśnieniem. Takich bardziej zwykłych zabawkowych na szczęście nie zakazano, a były ich najróżniejsze rodzaje – sikające jednym strumieniem, sikające wieloma strumieniami na raz, rozpylacze wody (na wzór ogrodowych), itd., itd… Były też proste w użyciu miski z wodą, lub wręcz wiadra. I oczywiście szlauchy.
Dodam, że temperatura zarówno w dzień i w nocy przekraczała 30/35 stopni, więc zmoczenie ciała było jak najbardziej wskazane. Oczywistym jest, że jako przechodzień, chcąc nie chcąc, brałem w tym wszystkim udział. Przyznam, że za każdym razem gdy oblano mnie wodą, która nie była wystarczająco lodowata, to byłem rozczarowany (najczęściej polewali na kark tak, że spływało pod koszulą!). Bo w Tajlandii, całkiem słusznie zresztą, wychodzą z założenia, że jak już oblewać, to wodą z lodem. Stąd każdego ranka na najważniejsze ulice bitew zjeżdżały olbrzymie ciężarówki z zapasem brył lodu na cały dzień. Ileż wysiłku, a jaka frajda – bawili się zarówno młodsi, jak i starsi, turyści i lokalni mieszkańcy.
Zapewne w całą opowieść o Songkran uwierzycie dopiero gdy zobaczycie zdjęcia, ale tych przywiozłem tym razem niewiele ze względu na mokry charakter imprezy i brak wodoodporności mojego aparatu. Dlatego podaję linki do zdjęć zrobionych przez innych fotoreporterów (sprawdźcie tu i tam ).
Wydaje się, że połowa kwietnia to absolutnie najlepszy moment na zwiedzanie Tajlandii – kto może niech już planuje podróż w to miejsce za niecałe 360 dni tak, aby wraz z lokalnymi mieszkańcami oraz tysiącami turystów z całego świata móc pożegnać właśnie kilka dni temu rozpoczęty rok 2551, a powitać rok 2552.
A tak było w Pattaya w zeszłym roku 🙂